Se EE.UU. ataca a Irán, a supervivencia do ser humano pode estar en perigo


xaneiro 11, 2012
(Informe Especial de ABNA)


Está claro que os EEUU necesitan controlar a Irán como condición sine qua non para manter a hexemonía imperialista no mundo e, moi especialmente, a supremacía sobre China.
Nos últimos anos non cesan as declaracións dos dirixentes occidentais demonizando a Irán. É o caso de Tony Blair en 2006: "É importante que enviemos un sinal de forza contra un réxime que ten dado as costas á diplomacia e que está exportando terrorismo e desprezando as súas obrigas internacionais" (1); ou do Departamento de Estado de EEUU ese mesmo ano: "Irán é o máis activo dos estados que apoian o terrorismo, xunto con Corea do Norte, Libia, Sudán, Siria e Cuba". Robert Gates, secretario de Defensa, manifestou en 2008 que "Irán está empeñado en adquirir armas nucleares". De 2011 lembremos as declaracións do primeiro ministro israelí Benjamin Netanyahu hai unhas semanas no sentido de que "queda pouco tempo" para que Irán obteña armas nucleares.
Tamén se alude aos plans "expansionistas" iranianos, da man dos chiítas de Hizbolláh en Líbano e os chiítas de Iraq e Siria.
Xa en 2006, a CNN terxiversou unha declaración do presidente iraniano dicindo que estaban fabricando armas nucleares; Irán respondeu prohibindo a entrada dos xornalistas de CNN no país durante uns días.
Tamén foron terxiversadas as palabras do presidente iraniano Ahmadineyad no sentido de que ía borrar a Israel do mapa. A frase que dixo foi: "O noso querido Imán (referíndose a Jomeini) dixo que o réxime de ocupación debía ser borrado do mapa" (2) que o que declara é que o que ha desaparecer é un réxime e non un país.
Moito balbordo armou en Occidente a pretendida negación do Holocausto por parte de Ahmadineyad. A tradución literal das palabras que pronunciou foi: "algúns crearon un mito sobre o Holocausto e sostéñeno aínda máis alto que a mesma fe na relixión e nos profetas". O dicionario da Real Academia di que mitificar (crear un mito) é "rodear de extraordinaria estima determinadas teorías, persoas, sucesos, etc.". Evidentemente, acusar a alguén de crear un mito, non é o mesmo que negar o acontecemento que xera o mito. (2)
En 2006 o National Post de Toronto (Canadá) publicou que se ían crear distintivos para distintos grupos de poboación en Irán entre eles os xudeus-, ao estilo do que fixera os nazis.
Por mor das eleccións xerais de 2009, os EEUU puxeron en marcha a maquinaria do golpe de estado, aínda que o resultado do escrutinio foi o seguinte: Mahmoud Ahmadineyad, 63,3% dos votos, Hosein Musaví 34,2%; participación de máis do 80%. Demasiadas veces temos visto que cando unhas eleccións non favorecen ao imperialismo,os  nosos demócratas vociferan cualificándoas de fraude, de líderes populistas que enganan ao pobo, etc., etc., etc. É o que pasou en Irán en 2009: Musaví, líder da oposición, convocou a manifestacións contra a "fraude" electoral, desatando un nivel de violencia (queima de coches e edificios públicos, enfrontamentos coa policía) que xustificara o asalto ao poder. Sábese que unha das fontes de financiamento destes movementos a parte da CIA, está claro- era Amir Jahanchahi, último ministro de Economía de Sha, desde Londres.
"O que resulta asombroso da condena occidental xeral dos resultados electorais por fraude é que non hai nin asomo de probas sobre papel ou froito da observación presentadas antes ou unha semana despois do reconto. Durante toda a campaña electoral, non houbo ningunha acusación crible (ou ata dubidosa) de manipulación de votos." (3)
Hai poucos meses acusouse ao goberno iraniano dun intento de asasinato do embaixador de Arabia Saudita en EEUU. Ali Akbar Javanfekr, voceiro do presidente iraniano declarou que "o goberno de EE.UU. está ocupado en fabricar un novo escenario e a historia mostrou que tanto o goberno de EE.UU. como a CIA teñen moita experiencia na fabricación de escenarios semellantes" Penso que o seu obxectivo é chegar ao público estadounidense. Queren apartar a mente do público dos serios problemas interiores que enfronta actualmente e atemorizalo con problemas fabricados fóra do país." (4). "O ex axente da CIA Robert Baer, habitualmente consultado polos medios estadounidenses, ridiculiza en Time Magazine o grotesco escenario do «complot iraniano». Como pode esperar a administración Obama facernos crer que unha tropa de elite como a forza Ao-Quods puido pór unha operación en mans dun vendedor de autos usados e dunha organización criminal mexicana? Todo iso parécese máis ben ás mentiras nas que se especializaron os Mujahedeen e-Khalq e nas que Washington adoita embarcarse alegremente." (5)
Destaquemos como se xoga coa linguaxe segundo os intereses de cada momento. "Cando hai uns anos a construción de centrais nucleares era obxecto de enfrontamento entre os gobernos europeos e as organizacións ecoloxistas, os medios acuñaron o termo "nuclear" fronte ao "atómico" co obxectivo de que a audiencia non asociase ese tipo de enerxía á bomba atómica, de tan infausto recordo. Agora, ao tratarse de Irán, volve recuperarse o refugado termo de atómico." (2)

Os países occidentais realizan accións terroristas en Irán

Os atentados e accións terroristas en Irán veñen sucedendo sen interrupción ano tras ano.
De 2006 podemos apuntar un secuestro de 8 soldados por parte da "Organización de Soldados de Deus para os Muyahidin Sunnitas", dependente da CIA; a morte de 8 persoas nun atentado con bomba que ía dirixido ao presidente do país, organizado por 17 oficiais británicos e 140 árabes iranianos separatistas (a presenza británica en Iraq é unha excelente base de operacións sobre Irán), o que fai que os mortos na zona ascendan a 18 en poucos meses; 21 civís morren metrallados nunha estrada; outros 12 civís morren en circunstancias parecidas.
De 2007 sinalaremos o secuestro do segundo secretario da embaixada de Irán en Iraq por parte de axentes dos EEUU; a morte de 8 Gardas da Revolución en atentado preto da fronteira de Paquistán; enfrontamentos armados no noroeste; disparos sobre o consulado iraniano en Basora (Iraq) por parte de tropas británicas, que rodearon o edificio e abriron fogo; violación do espazo aéreo iraniano por dous avións USA en Khuzestán (zona petrolífera ao suroeste do país); 15 soldados británicos foron detidos realizando accións de espionaxe en augas iranianas; liberado un diplomático secuestrado dous meses atrás, que declara que foi torturado pola CIA (os seus pés foron perforados con un taladro, e presenta fracturas en naris e pescozo, así como importantes feridas nas costas, hemorraxia en órganos dixestivos e danos e rachos nas orellas).
De 2008 podemos resaltar que 9 persoas morren en atentado con bomba nunha mesquita na cidade de Shiraz. En 2010 prodúcense 33 mortos en ataques suicidas con bomba en Zahedán, no SE, xunto á fronteira con Paquistán; outros 20 mortos en Mahabad, na súa maioría mulleres e nenos; dáse a coñecer a noticia de que o ex viceministro de Interior, Ali Reza Asgari, morreu nun cárcere israelí (secuestrado en 2007)
En 2011 produciuse a derriba dun avión espía non tripulado dos EEUU preto das instalacións nucleares de Fordo; morreron 15 persoas na explosión dun depósito de municións en Teherán.
O asasinato de científicos iranianos é a política oficial dos EEUU e Israel

"Non lembro outro momento da historia en que o asasinato de científicos converteuse en política oficial dun grupo de potencias equipadas con armas nucleares", dixo Fidel Castro hai uns meses. Pero así é: os EEUU e Israel están asasinando a científicos relacionados co programa nuclear iraniano.
En 2010 morre o profesor de física da universidade de Teherán Masud Ali Mohammadi por unha bomba colocada na súa motocicleta ao saír da súa casa.
Poucas semanas máis tarde, dáse a coñecer que o científico Shahram Amirí fuxiu tras unha viaxe á Meca, axudado pola CIA. Aos dous meses, reaparece Shahram Amiri dicindo que se escapou dos seus raptores da CIA en Virginia; engade que lle ofreceron 50 millóns de dólares por desertar aos EEUU e mentir sobre o programa nuclear iraniano. Dáse a circunstancia de que non é un científico nuclear e non sabe nada das investigacións de enerxía nuclear no seu país. Aclara que nos interrogatorios participaron elementos israelís.
En setembro de 2010 Irán confirma que un total de 30.000 computadores de sectores industriais foron infectados co virus coñecido como Stuxnet. Este ataque cibernético afecta moi seriamente ao desenvolvemento da investigación nuclear, pois case o 20% das centrífugas nucleares iranianas quedan inservibles. Previamente, fixéronse probas con este virus nas instalacións nucleares israelís de Dimona.
En novembro de 2010, o científico nuclear iraniano Mayid Shahriari morreu e o científico Fereydun Abbasi resultou ferido en Teherán en atentados con bombas adheridas aos seus automóbiles. Ambos eran profesores na universidade de Teherán. O Mosad recoñeceu ser autor dos atentados.
En xullo de 2011 morre tiroteado o científico Darioush Rezaie. Os terroristas tamén dispararon á súa muller. Non estaba vinculado ao programa nuclear do país. O goberno culpa aos EEUU e a Israel do asasinato.
A guinda de toda esta trama púxoa a OIEA (Organización Internacional da Enerxía Atómica), cando recentemente deu a coñecer os nomes dunha gran cantidade de científicos iranianos relacionados coa investigación nuclear. O goberno di que agora serán un branco fácil para os terroristas israelís e norteamericanos.

Un goberno prol-EEUU en Teherán é absolutamente necesario para manter a hexemonía imperialista.
Irán produce o 5,2% do petróleo do mundo; é o cuarto produtor mundial. Os seus ingresos por petróleo son duns 35.000 millóns de euros (datos de 2005).
As reservas petroleiras de Irán son as segundas maiores do mundo: un 11,1% das reservas coñecidas. Tamén ten as segundas reservas mundiais de gas: 15,3% das reservas coñecidas.
Unha parte importante da industria petroleira aínda está en mans privadas. A intención do goberno de Ahmadinejad é nacionalizala, "colocar os últimos elos na cadea da nacionalización da industria petroleira", segundo manifestou recentemente, pois, "a maior parte dos ingresos petroleiros do país aínda van a petos estranxeiros". De acordo co xefe de Estado iraniano, só un terzo dos ingresos petroleiros quedan en Irán, mentres que o resto "van parar aos petos de quen ten saqueado os recursos petroleiros do país". (6)
Irán esténdese desde a zona do Mar Caspio polo norte ata a zona do golfo Pérsico e o estreito de Ormuz polo sur. Son áreas cun valor estratéxico de primeiro nivel. A zona do mar Caspio é unha das maiores produtoras de petróleo e gas; un Irán dominado polos EEUU facilitaría o tránsito destas materias primas cara a Xapón e Europa. Polo estreito de Ormuz pasa cada día o 40% do petróleo mundial. "De establecer o seu control sobre Irán, Washington adquiriría tamén o control militar da costa oriental do Golfo e da costa sur do Mar Caspio, das súas reservas petrolíferas e gasíferas, consideradas ambas as segundas en importancia a nivel mundial. Estados Unidos dispón xa do control militar dunha parte da conca do Caspio e do corredor que permite a comunicación desa zona co Océano Índico (Afganistán e Paquistán). A maior parte do Golfo (Arabia Saudita e Iraq) tamén se atopa xa baixo o control militar de EE.UU. Ao termo desta operación, Washington sería xa que logo dono e señor das máis importantes zonas actuais de explotación de hidrocarburos e das principais reservas aínda por explotar." (7)
As relacións comerciais con Rusia son moi importantes e destaca o papel ruso no desenvolvemento do programa nuclear civil. Con China mantense o acordo de compra de gas iraniano por 25 anos, así como o apoio no desenvolvemento do campo gasífero de Yadavaran; o 13,6% do petróleo que importa China é iraniano, o que representa o 25% das exportacións petroleiras de Irán. Igualmente existen grandes acordos comerciais con India e Xapón.
Outro das dores de cabeza para os EEUU é que en 2010 Irán acordou con Paquistán a construción dun gasoduto. A parte iraniana xa estaba construída en 2011. "Máis preocupante para EEUU é que o oleoduto poida estenderse a India. O tratado de 2008 de EEUU con India, apoiando os seus programas nucleares, pretende evitar que este país se una ao gasoduto" (8). Non só iso: o gasoduto podería chegar a China desde o propio Paquistán.
Está claro que os EEUU necesitan controlar a Irán como condición sine qua non para manter a hexemonía imperialista no mundo e, moi especialmente, a supremacía sobre China.
 Irán e o dólar
rán quere facer as súas vendas de petróleo noutras divisas que non sexan o dólar. Aínda que a cantidade de dólares que corren polo mundo xa non reflicten riqueza real algunha -pois os EEUU déronlle "á máquina de facer billetes" sempre que o necesitaron nos últimos 40 anos-, a maioría das transaccións económicas no comercio mundial fanse en dólares; esta é a única "fortaleza" que lle queda a esa moeda. Se nalgún momento o dólar deixase de ser a moeda de referencia para o comercio internacional, a economía mundial afundiríase. E non só está en perigo o dólar como moeda, senón tamén unha infinidade de operacións especulativas; case a totalidade das bolsas de futuros de petróleo teñen o seu centro en Nova York e Londres, e ambas as prazas traballan en dólares. Nestas Bolsas prodúcense subidas do prezo do petróleo para que se beneficien un puñado de especuladores.
Irán acepta euros nas súas vendas de petróleo xa desde 2003. Esta é unha das causas principais da crise EEUU-Irán. Lembremos que Sadam Hussein quixo facer o mesmo co petróleo de Iraq en 2000 e logo pasou o que pasou.
Desde 2008 Irán está deixando de vender petróleo en dólares e facéndoo en euros e yuanes. Digamos que, por outra banda, esta medida permitiulle gañar nun ano 7.000 millóns de dólares. Desde 2006 Irán está transferindo as súas reservas en divisas de bancos europeos a bancos asiáticos.
Irán non ten nin fabrica armas nucleares
Aínda que a propaganda occidental trate de ocultalo, Irán é quizais o país que máis estivo controlado pola supervisión da OIEA (Organización Internacional da Enerxía Atómica). É máis, "en 2003 unha razoable proposta con este fin foi a de Mohamed o Baradei, xefe da OIEA: que toda a produción do material que puidese destinarse ás armas permanecese baixo control internacional, con "seguridade de que os usuarios potenciais poderán obter as súas subministracións". Ese sería o primeiro paso, na súa proposta, para implementar completamente a Resolución da Organización de Nacións Unidas (ONU) de 1993 sobre un Tratado de Redución de Materiais de Fisión (Fissban, polo seu nome en inglés: Fissile Material Cutoff Treaty). Ata a data, a proposta do Baradei foi aceptada, segundo teño entendido, por un só Estado: Irán, que o fixo en febreiro, por conduto de Ali Larijani, xefe dos negociadores nucleares de Teherán. A administración de Bush rexeita un verificable Fissban e está practicamente soa. En novembro de 2004 o Comité de Desarmamento da ONU votou en favor dun verificable Fissban. A votación foi de 147 a un (Estados Unidos), con dúas abstencións: Israel e Gran Bretaña. En 2005 unha votación na Asemblea Xeral da ONU foi de 179 a dúas, con Israel e Gran Bretaña absténdose novamente. A Estados Unidos sumóuselle Palau." (9)
Hai tres países que non asinaron o Tratado de Non Proliferación (TNP): India, Paquistán e Israel. Os tres son potencias militares nucleares (Irán non o é); os tres conseguírono coa axuda dos EEUU; ningún dos tres supón "perigo" algún para a comunidade internacional (Irán si é un perigo). En concreto, Israel posúe de 200 a 300 armas nucleares e non permite ningunha inspección da OIEA; ademais, Israel viola a resolución do Consello de Seguridade de 1991 para que todo Oriente Medio fose zona libre de armas nucleares e de destrución masiva.
Hai poucos meses Irán anunciou que dispuña dun orzamento de 250 millóns de dólares para investigación nuclear con fins pacíficos. Fronte a isto, os EEUU dispón de 81 mil millóns de dólares non só para investigación senón para incrementar o seu arsenal nuclear, que actualmente é de 5.000 bombas nucleares.
A forma iraniana de entender o Islam é contraria ás armas nucleares. "O ayatola Khomeini e os seus sucesores condenaron a fabricación, almacenamento e uso de armas nucleares, e ata a ameaza de recorrer a ela, como actos contrarios aos valores relixiosos da fe islámica. Segundo eles, o uso de armas de destrución masiva que matan indistintamente a civís e militares, a partidarios e adversarios dun goberno, é moralmente inaceptable. A devandita prohibición adquiriu forza de lei a través da posta en vigor do decreto emitido polo Guía Supremo da Revolución, o ayatola Khamenei, o 9 de agosto de 2005." (10)
"Durante a guerra que emprendeu Iraq contra Irán (de 1980 a 1988), Sadam Husein deu orde de disparar descargas de mísiles non dirixidos contra as cidades iranianas. O exército iraniano respondeu facendo o mesmo" ata que se produciu a intervención do imán Khomeini. O imán Khomeini ordenou o cesamento do lanzamento de mísiles iranianos, invocando o principio anteriormente exposto, e prohibiu todo lanzamento indiscriminado de mísiles sobre as cidades inimigas. Irán preferiu sufrir unha guerra de máis longa duración antes que gañala mediante o uso de armas que mataban indiscriminadamente." (10)
En 2006, Irán renovou o seu programa de investigación nuclear, que fora interrompido en 2003 polas presións internacionais. A axuda técnica rusa é importante, tanto en persoal como na construción de centrais nucleares como a de Busher, que ten un custo de case mil millóns de euros. "O proxecto nuclear iraniano baséase en tres aspectos principais: construción de reactores nucleares, produción do combustible nuclear, e desenvolver a través desta enerxía o medicamento, a industria e a agricultura. Reactores nucleares para a produción de enerxía eléctrica hai máis de 430 no mundo e producen o 16% da electricidade." (11)
O enriquecemento do uranio iraniano faise ao 3,5%. Para uso militar hase de enriquecer ao 80-90%; como vemos, os "perigos" de que Irán estea construíndo a bomba atómica son simplemente unha gran mentira.
Desde 2006, os norteamericanos conseguiron varias condenas contra Irán no Consello de Seguridade da ONU e medidas de boicot internacional contra este país que lle prexudicaron seriamente no plano económico (prohibición de venda de bens e tecnoloxía, conxelación de activos…). O informe da OIEA que facilitou a condena do Consello de Seguridade da ONU naquel ano contén frases tan antolóxicas como esta: "Aínda que a Axencia non viu ningún desvío de material nuclear a armas nucleares ou outros artefactos explosivos nucleares, non se atopa neste momento en posición de concluír que non hai material ou actividades nucleares non declarados en Irán". (12)
A realidade é que un informe de 2006 do Comité de Intelixencia da Cámara de Representantes sinala que EEUU non ten información real do programa nuclear iraniano; non hai evidencias. Outro informe de 2006 da OIEA ao Consello de Seguridade asegura que non hai probas de que o programa nuclear iraniano persiga a fabricación de armas nucleares. O mesmo vólvese a dicir en 2008, cando un informe da NIE (National Intelligence Estimate) dos EEUU recoñece que Irán non ten programa nuclear armamentístico algún, polo menos desde 2003. En 2010, Ali Asghar Soltanieh, embaixador permanente de Irán ante a OIEA, lembra que tras oito anos de inspeccións, non hai proba algunha de construción de armas atómicas. Un total de 16 axencias de intelixencia de EEUU (incluíndo a CIA) maniféstase nese mesmo sentido en dous Estudos Nacionais de Intelixencia.
Como Mohamed o Baradei, xefe da OIEA, non mantiña exactamente as teses dos EEUU, as potencias occidentais forzaron a súa dimisión. Un informe norteamericano de 2006, presentado ante unha comisión parlamentaria, contiña tantas mentiras que a propia OIEA tivo que protestar, e iso non gustou en Washington. Recentemente, Baradei, libre de compromisos, puxo as cartas boca arriba: "os estadounidenses e os europeos retiveron importantes documentos e información. Non estaban interesados nun compromiso co goberno en Teherán, senón no cambio de réxime por calquera medio que fose necesario". (13)
Baradei foi substituído polo xaponés Amano, un cachorro fiel ao imperialismo. Segundo Wikileaks, achegando documentos da embaixada norteamericana en Viena, Amano prometeu lealdade aos EEUU. A partir de 2010-2011 as teses da OIEA están en perfecta consonancia cos intereses occidentais.
O primeiro informe de Amano data de febreiro de 2010. En novembro de 2011, un informe da OIEA sinala, sen probas coñecidas, que Irán "levou a cabo actividades relacionadas co desenvolvemento dun artefacto explosivo nuclear" con "posibles dimensións militares". É un informe falso: "Expertos e analistas de todo o mundo puxeron en dúbida devandito informe, alegando que o sustento do mesmo baseouse en informacións procedentes dalgúns servizos secretos de países nada próximos ao réxime de Teherán. Ademais, algunhas fotografías achegadas son de principio da actual década, ou se fai mención a un programa sobre mísiles que Irán abandonou fai anos, ou se intenta vincular ao programa nuclear a un especialista ucraíno que traballou no país nos anos noventa. Como sinalan esas fontes, a maior parte do informe fai referencia a actividades anteriores a 2003, obviar o que a propia intelixencia norteamericana recoñeceu en 2007, que o programa nuclear iraniano “foi pacífico desde 2003" e ocultando intencionadamente a colaboración que o goberno iraniano estivo mantendo coa citada axencia." (14)
En EEUU indícase que as investigacións que permitirán a Irán ter armas atómicas están dirixidas por un prominente científico ruso quen, unha vez identificado como Vyacheslav Danilenko, resulta que é unha das mentes mundiais máis relevantes en  produción de nanodiamantes; nada que teña que ver coa enerxía nuclear.
E, para acabalo de redondear, en decembro pasado, o Tribunal de Manhattan chegou á sabia conclusión de que Irán estaba detrás dos atentados do 11-S.
Irán solicitou de novo á OIEA que envíe un grupo de técnicos ao país para inspeccionar as súas investigacións nucleares. Non houbo resposta. O representante iraniano na OIEA, Ali-Asghar Soltanieh, sinalou que, tras 8 anos de inspeccións e centos de visitas non planificadas, non hai nin unha soa proba de que Irán estea producindo bombas atómicas. Neste sentido manifestouse tamén o exsecretario xeral do Organismo Internacional de Enerxía Atómica (OIEA) Hans Blix.
É tan difícil saber se Irán está fabricando armas nucleares? En primeiro lugar, se o estivese facendo, estaría desviando uranio para estes fins; pero o informe da OIEA négao, pois os movementos de uranio deixan un rastro facilmente detectable con contadores Geiger. En segundo lugar, existen medios técnicos (contadores e medidores de radiactividade) para medir niveis de radiactividade; pero todas as investigacións neste sentido revelan que Irán enriquece uranio con fins pacíficos. E en terceiro lugar, "temos unha capacidade incrible de buscar aberturas de ventilación desde o aire, desde os satélites. Se vostede está construíndo unha instalación subterránea, ten que ventilala. Ten que conseguir que entre aire limpo. Que se elimine o aire contaminado e que entre aire fresco? Nada. Non se atopou nada." (15)

EEUU: armando ata os dentes aos seus aliados na zona
As manobras militares occidentais simulando un ataque a Irán veñen sendo habituais. En 2004, forzas norteamericanas e británicas realización manobras en Fort Belvoir, Virginia; en 2006 as manobras das tropas dos EEUU fixéronse fronte ás costas iranianas; en 2007, de novo fronte ás costas de Irán, co maior despregamento de forzas navais realizadas nunca polos EEUU: varios portaavións, 200 avións de combate e 10.000 soldados; en 2008 foron os israelís os que fixeron manobras no Mediterráneo; en 2009, outras vez os israelís fixeron exercicios militares en Xibraltar; tamén en 2009 tiveron lugar os maiores exercicios militares nunca realizados no mundo, a cargo dos EEUU e Israel, con armamento de última xeración. Están anunciadas grandes manobras para 2012.
O maior perigo de guerra ata o momento produciuse no verán de 2010, cando unha gran frota dos EEUU situouse no golfo Pérsico, fronte ás costas iranianas, para supervisar os barcos que entraban e saían de Irán, apoiándose en acordos da ONU.
EEUU está armando ata os dentes aos países "amigos" da zona. Con Exipto comprometeuse en 2008 a unha axuda militar por 13.000 millóns de dólares, con Israel por 30.000 millóns de dólares e con Arabia Saudita por 20.000 millóns de dólares. "Á súa vez, transferencias de armas a gran escala leváronse a cabo baixo a bandeira de EE.UU. como "axuda militar" a países seleccionados, incluíndo 5 mil millóns de dólares nun acordo de armamento coa India que se destina a mellorar as capacidades da India contra China. (Huge Ou.S.-India Arms Deal To Contain China, Global Estafes, 13 de xullo de 2010)". (16)
Tamén en 2008, Israel decidiu comprar a EEUU 25 cazas de combate F-35, por 15.200 millóns de dólares; así garante a súa superioridade aérea sobre calquera outro país en Oriente Medio. Ademais, Arabia Saudi cedeu un corredor no seu espazo aéreo para que os israelís bombardeen Irán (fonte: The Estafes)
"Os EE.UU. está armando aos Estados do Golfo (Bahrein, Kuwait, Qatar e os Emiratos Árabes Unidos) co interceptor de mísiles terra-aire, Patriot Advanced Capability-3 e a Terminal High Altitude Area Defense (THAAD), así como os baseados en estándar de mísiles mar-3 interceptores instalados en buques de guerra de clase Aegis no Golfo Pérsico." (16) O 11 de novembro [de 2011] o Wall Street Journal revelou que a Casa Branca fornecerá aos Emiratos Árabes Unidos (EAU) "miles de avanzadas bombas "rebenta-búnkeres" e outras municións, como parte dun esforzo incrementado de EE.UU. por crear unha coalición rexional para contrarrestar a Irán". (17) En 2010 asinouse o maior acordo de venda de armas da Historia. Cun monto de 60.000 millóns de dólares, os EEUU están vendendo avións, barcos e tecnoloxía militar a Arabia Saudita.
Cara á III Guerra Mundial?
Os plans de ataque de Irán son anteriores ao ataque a Iraq; así o certificou en The Washington Post o analista de intelixencia William Arkin.
En agosto de 2010 o Almirante Mike Abrandan, xefe da Xunta de Xefes de Estados Maiores das Forzas Armadas de Estados Unidos asegurou que este plan existía: "Si o temos.... atacar a Irán é unha opción importante, e é unha que é ben comprendida".
"Apenas 24 horas máis tarde no diario The Washington Times(...) respecto diso afirmou Rowan Scarborough en devandito diario: "Os mísiles serán disparados desde barcos na superficie, submarinos e bombardeiros B-2, eliminarían as defensas aéreas e as instalacións nucleares. Os B-2 deixarán caer toneladas de bombas, incluíndo as que penetran instalacións baixo terra, sobre sitios fortificados e enterrados onde se sospeita que Teherán está enriquecendo uranio para activar as súas armas e ademais está traballando nas oxivas" (18).O uso dos bombardeiros B-2 non é casual, pois son os únicos que poden levar oxivas nucleares. The New Yorker aclara que os plans de EEUU contemplan o ataque a Irán con armas nucleares.
A crise económica do capitalismo está facendo máis agresivo o sistema. Hoxe a política internacional dos EEUU faise a canonazos; queda moi lonxe a "guerra fría" que dominou o escenario mundial nas últimas décadas. Os EEUU xa só poden manter manu militari os seus intereses económicos e estratéxicos para que o sistema capitalista non se afunda e para non perder o liderado fronte aos seus competidores europeos e asiáticos. Unha dos motivos que explican a retirada de tropas en Iraq e Afganistán pode ser a necesidade de concentrar tropas para un ataque a Irán.

A guerra contra Irán non é un feito illado, senón que forma parte dun plan de guerras a cinco anos para fortalecer a presenza norteamericana, especialmente fronte a China. "[A campaña] dun plan de cinco anos [inclúe]" un total de sete países, comezando con Iraq, logo Siria, Líbano, Libia, Irán, Somalia e Sudán" (19) . A actual ofensiva de Occidente, os países do Golfo e Turquía contra Siria trata de deixar sen aliados a Irán na zona de Oriente Medio. Isto quere dicir que logo de Siria, o seguinte paso do imperialismo será atacar a Irán.
O exército iraniano conta cun millón de membros, incluíndo os Gardiáns da Revolución, que son 500.000; as autoridades iranianas prevén a mobilización de 20 millóns de persoas (poboación total: 71 millóns habitantes). Non podemos prever o resultado dunha guerra contra Irán, pero o que si podemos afirmar é que os EEUU teñen diante o exército máis numeroso e mellor armado a que se enfrontaron nunca.
Os avións e helicópteros de combate iranianos son similares en prestacións aos norteamericanos F-5E e F-14; ademais, Irán estase dotando de caza-bombardeiros rusos e outros equipos bélicos de última xeración. Os mísiles Shahab-3 poden levar oxivas nucleares e chegar a Israel e a todas as bases norteamericanas en Oriente Medio. Tamén se probaron en recentes manobras militares mísiles de medio e longo alcance, que alcanzan obxectivos de difícil detección.
A derriba dun avión espía norteamericano de última xeración en decembro pasado é un mostra de que a tecnoloxía iraniana non ten nada que envexar á dos EEUU. O avión non foi abatido cun mísil, senón con medios informáticos: os iranianos chegaron a controlar o software do avión espía e facelo aterrar tranquilamente. Ademais, estes avións teñen un sistema de autodestrución que os iranianos tamén neutralizaron. Hai que lembrar que os iranianos xa lograran interceptar anteriormente ata seis avións espías, algúns deles israelís.
Varias veces repetiuse nos medios occidentais que os plans der agresión dos EEUU contemplan a destrución de 10.000 obxectivos en poucas horas. Esta lista inclúe obxectivos civís, como indica a revista Military Review (revista do exército USA) en xullo de 2010: "Este tipo de acción militar é semellante ás sancións: causa dano co fin de cambiar condutas, aínda que por medios máis poderosos" (20). Tampouco deixa lugar a dúbidas John Pike, analista militar que dirixe a firma Global Security, no Washington Times en 2010: "Moitos destes sitios teñen anexionadas as vivendas do persoal. Bombardéese as casas, mátese ao persoal e farase retroceder o programa polo menos unha xeración." (21)
EEUU usaría mini-bombas nucleares, que son 6 veces máis potentes que a de Hiroshima. O colmo do cinismo está en que, para Occidente, estas bombas son humanitarias, mentres que as armas nucleares iranianas "que non existen- son terrorismo puro e duro. O uso de bombas nucleares se "xustifica" porque moitos obxectivos están baixo terra e só se pode destruír con este armamento.

Os perigos de guerra mundial son claros. Dun lado, morrerían centos de técnicos rusos que están traballando nas instalacións nucleares iranianas, co que Rusia non podería quedar de brazos cruzados. En opinión de Michel Chossudovsky "se Irán fose obxecto dun ataque aéreo "preventivo" polas forzas aliadas, toda a rexión, desde o Mediterráneo Oriental ata a fronteira occidental de China con Afganistán e Paquistán, podería estalar, o que nos conduce potencialmente a un escenario de Terceira Guerra Mundial. A guerra tamén se estendería ao Líbano e Siria. É moi pouco probable que os atentados, se se aplicasen, quedasen circunscritos ás instalacións nucleares de Irán como afirman as declaracións oficiais de EE.UU. e a OTAN. O máis probable é un ataque aéreo tanto a infraestruturas militares como civís, sistemas de transporte, fábricas, e edificios públicos." (22)
"O tema da choiva radioactiva e a contaminación, casualmente obviar polos analistas militares de EE.UU. e a OTAN, sería devastador, afectando potencialmente a unha ampla zona do Oriente Medio (incluído Israel) e a rexión de Asia Central" (19). A modo de exemplo, digamos que Birmania trasladou hai uns anos a capital de Rangún a Pyinmana porque se cre que nesta localidade o efecto da radiación nuclear que provocaría un ataque a Irán sería menor.
A radiación e o inverno nuclear podería ter consecuencias incontrolables para o ser humano. Dito con toda claridade: a supervivencia da raza humana estaría en xogo se os EEUU atacan a Irán.
Para a economía mundial sería catastrófico. O Estreito de Ormuz pode quedar pechado nuns minutos, co que se bloquearía o 40% da produción de petróleo mundial. O petróleo podería chegar a ter prezos exorbitantes.
Os ex-analistas da CIA Ray McGovern e Elizabeth Murray manifestáronse recentemente sobre as consecuencias dun ataque a Irán. Din que podería acabar coa economía mundial e que só beneficiaría aos comerciantes de armamentos.
Nos últimos tempos vai tomando corpo a posibilidade de que o inicio do ataque a Irán o faga Israel. Deste xeito, os medios de comunicación occidentais poderían dicir que os EEUU e a OTAN entran nunha guerra contra Irán para apoiar ao seu aliado israelí. Neste sentido imos observando na prensa desde hai algún tempo declaracións como as de Shaul Mofaz, Ministro de Defensa israelí: "Se Irán segue co seu programa de desenvolvemento da bomba atómica, atacarémolo. As sancións non son eficaces" Un ataque a Irán para deter os seus preparativos nucleares será inevitable» (23)
Notas
1- A PRÓXIMA GUERRA –JOHN PILGER-ZNET- MARZO 8 DE 2006

2- As MENTIRAS E Os OCULTAMIENTOS SOBRE IRÁN -PASCUAL SERRANO -REBELIÓN 120506,
3 -As ELECCIÓNS IRANIANAS: O TIMO DO ROUBO ELECTORAL-REDE VOLTAIRE, FRANCIA 220609 por James Petras
4 -O COMPLOT RÁPIDO E FURIOSO PARA OCUPAR IRÁN-REBELION, ESPAÑA 151011 Pepe Escobar -Ao-Jazeera.
5 -O COMPLOT IRANIANO NON SERÁ MÁIS BEN ESTADOUNIDENSE?-REDE VOLTAIRE, FRANCIA 211011
6 -PRESIDENTE EXPÓN COMPLETAR NACIONALIZACIÓN DE INDUSTRIA PETROLEIRA DO SEU PAÍS-TELESUR, VENEZUELA 100811
7 -O QUE REALMENTE ESTÁ EN XOGO NA CRISE IRANIANA -REDE VOLTAIRE, FRANCIA 040206
8- NUBES DE TORMENTA SOBRE IRÁN-REBELION, ESPAÑA 050710 Noam chomsky -Público.
9 -DESACTIVANDO O ENFRONTAMENTO NUCLEAR CON IRÁN -A XORNADA, MEXICO 010706 Noam Chomsky
10 -QUEN LLE TEME AO PROGRAMA NUCLEAR CIVIL DE IRÁN?-REDE VOLTAIRE, FRANCIA 120710 por Thierry Meyssan
11 -POR QUE IRÁN QUERE O DESENVOLVEMENTO NUCLEAR?-GRANMA, CUBA 160306 ELSON CONCEPCIÓN PÉREZ
12 -COMO NO CASO DE IRAQ, IRÁN É CULPABLE PORQUE NON SE PODE DEMOSTRAR A súa INOCENCIA-O INSURXENTE, ESPAÑA 190306
13 -ATAQUE A IRÁN, PRELUDIO DO CAOS MUNDIAL-REBELION, ESPAÑA 181111 Chems Eddine Chitour -Lle Grand Soir
14 -UNHA SOMBRA BÉLICA SE CERNE SOBRE IRÁN-REBELION, ESPAÑA 121211 Txente Rekondo -Gara/Rebelión
15 -A PROPAGANDA QUE SERVIU PARA PREPARAR A GUERRA DE IRAQ ESTÁ SENDO REUTILIZADA EN IRÁN-REBELION, ESPAÑA 231111 Amy Goodman -Democracy Now!
16 -PREPARANDO A III GUERRA MUNDIAL (I) OBXECTIVO IRÁN-REBELION, ESPAÑA 090810 Michel Chossudovsky -Global Research
17 -EE.UU. ARMA OS SEUS ALIADOS DO GOLFO PÉRSICO PARA CONFLITO CON IRÁN-REBELION, ESPAÑA 281111 Rick Rozoff -Media Monitors Network
18 -O ATAQUE A IRÁN.. E VAN APARECENDO Os DETALLES..-GRANMA, CUBA 050810 REINALDO TALADRID FERREIRO.
19 -PREPARANDO A III GUERRA MUNDIAL (III), -O PAPEL DE ISRAEL NA XESTACIÓN DUN ATAQUE A IRÁN-REBELION, ESPAÑA 170810 Michel Chossudovsky -global Research
20 -NUBES DE TORMENTA SOBRE IRÁN-REBELION, ESPAÑA 050710 Noam chomsky -Público
21 -O ATAQUE A IRÁN-E VAN APARECENDO OS DETALLES-GRANMA, CUBA 050810 REINALDO TALADRID FERREIRO.
22 -PREPARANDO A III GUERRA MUNDIAL (I) OBXECTIVO IRÁN-REBELION, ESPAÑA 090810 Michel Chossudovsky -Global Research
23 -ATAQUE A IRÁN, PRELUDIO DO CAOS MUNDIAL-REBELION, ESPAÑA 181111 Chems Eddine Chitour -Lle Grand Soir

Traducido ao Galego por forxa!