Por fin, tras dunha demora inescusábel, as direccións da centrais
sindicais maioritarias convocaron a folga xeral, tan demandada pola clase
obreira en todas as mobilizacións desenvolvidas desde hai meses en Galiza e no
resto do estado español. A coincidencia cunha xornada de mobilización a nivel
europeo e convocatorias de folga xeral en diversos países como Grecia, Italia
ou Portugal e a propia e insostíbel situación económica e social no estado
español, con despedimentos masivos e o incremento exponencial do desemprego ata
cotas nunca habidas por efecto da reforma laboral, xunto a expansión
xeneralizada da miseria e o agravamento das condicións de vida da poboación
traballadora (rapina contra os salarios e falta de ingresos, escalada
inflacionaria polo incremento do IVE, tarifas e prezos, supresión ou repagos de
servizos sociais básicos, represión e conculcación de dereitos,
desafiuzamentos, etc...), facía absolutamente ineludíbel a convocatoria.
Temos o pleno convencemento con anticipación do éxito asegurado desta
folga xeral. Mais tamén entendemos que non ha chegar para vencer a
determinación do goberno da dereita reaccionaria, que é a determinación da
oligarquía española, o verdadeiro poder tras deste. Non ha chegar mentres a
esta folga non lle sucedan outras, xerais e sectoriais, pero todas confluentes
e continuadas no tempo. Mentres a folga xeral non teña un alcance político que
vaia mais aló de pretender deter medidas antiobreiras e antipopulares, senón
que hai que facer imposíbel o seu goberno, mentres non se plantexe o
derrocamento polo medio da mobilización na rúa do goberno que leva adiante este
programa contra o pobo traballador no nome do gran capital baixo as directrices
da Unión Europea.