Nestas
candidaturas participan ducias de obreiros e obreiras, empregados e empregadas,
traballadores e traballadoras de todos os sectores produtivos e dos servizos, do
sector público e do privado, das cidades, vilas e o rural. Constitúen unha
verdadeira candidatura obreira e popular, sen presenza de persoeiros, patróns e
calquera caste de elementos alleos ao pobo traballador do noso País.
O
programa, como resume o lema xeral de campaña,
“CO CAPITALISMO NON HAI FUTURO,
OU ELES OU NÓS! VOTA CLASE OBREIRA, VOTA COMUNISTA” é o que corresponde coa
situación de crise xeral estrutural dun sistema capitalista en fase histórica
terminal, e singularmente do bloque imperialista europeo e no seus elos do
Estado Español e Galiza, e o que responde aos intereses inmediatos e xerais do
proletariado e clases populares. As reivindicacións obreiras en materia de
emprego, salarios, sanidade, educación, cultura, vivenda, etc., están
vinculadas nun todo aos obxectivos estratéxicos da loita pola Revolución
Socialista e o Poder Obreiro.
O
sistema capitalista segue inmerso nunha crise de superprodución, incapaz de
inverter a queda da taxa de ganancia, reactivar a actividade produtiva, e saír
do círculo parasitario da especulación, hoxe centrada na débeda pública e na
socialización da débeda privada do sector financeiro e non financeiro. Para
reiniciar o proceso de acumulación e permitirse novos investimentos produtivos
que lle procure a extracción de nova e suficiente plusvalía en relación ao
capital investido, a burguesía monopolista precisa do pauperismo e a
domesticación escravista da clase obreira, dunha brutal quita salarial, sexa
directa, diferida ou indirecta (nóminas, pensións e servizos sociais,
respectivamente), da liquidación de dereitos laborais, civís e mesmo políticos,
da privatización do sector público entendida como feira de novos nichos de
negocio para o gran capital privado, e a perspectiva do rearme e da guerra
imperialista permanente como medio de destrución a gran escala de forzas
produtivas e a saca e control de recursos e rexións xeográficas enteiras.
En
Galiza, como no resto do Estado, vemos como os plans particulares da oligarquía
española estanse a desenvolver segundo o guión exposto: despedimentos masivos
facilitados e saldados polas reformas laborais, desmantelamento do sector
público, especialmente no ensino, sanidade e servizos sociais, crises
produtivas e mesmo pasamento de sectores primarios e básicos da nosa economía
(agro, pesca, construción naval, eólico...), liquidación do sector financeiro
semipúblico das caixas de aforro, etc.
Fronte
a este panorama, cómpre que a Clase Obreira Galega, xunto a do resto do Estado
e o Proletariado de toda Europa, sexa quen de reaxir e forxar a UNIDADE DE
CLASE, na mobilización continuada e ascendente, desde as fábricas, empresas e
centros de traballo. É o compoñente esencial para a elevación do nivel de
conciencia de clase, para o tránsito da loita económica, laboral e social, á fase
de loita política que ha dirixirse contra do réxime político da monarquía
oligárquica e o sistema capitalista que a cimenta. Avecíñase unha fonda crise
política, da que son síntomas a inminencia do rescate ao Estado Español pola UE,
e as contradicións xurdidas no bloque no poder entre a burguesía catalán e a
oligarquía española, en loita por talladas económicas e de mercado polo propio
poder político nas súas respectivas esferas.
Pola contra, a alternativa
comunista e proletaria para a loitar contra a opresión nacional, pasa por
entender que esta forma parte da loita xeral pola emancipación social e o socialismo,
na que o dereito democrático de autodeterminación, hoxe, nesta fase histórica
do capitalismo terminal na Europa imperialista, ten como suxeito deste dereito
ao proletariado, e está determinado pola primacía da Revolución Socialista e a
cuestión da conquista do poder político pola Clase Obreira. Só o Poder Obreiro pode garantir
consecuentemente o exercicio deste dereito, entendido como exercicio de
soberanía por parte dos pobos traballadores das nacións oprimidas, e como parte
do proceso de construción socialista, sobre a base da efectiva liberación
nacional, nun novo marco de igualdade e solidariedade entre os pobos,
erguéndose sobre as ruínas do actual estado burgués.
“O
socialismo configúrase hoxe como a única alternativa posíbel fronte ao sistema
de explotación en declive e descomposición, a única alternativa para o futuro
da Clase Obreira e dos pobos do mundo. A planificación económica centralizada e
baixo control obreiro e a propiedade social dos medios de produción son a única
saída viábel da crise”.
“As
forzas comunistas, non só en Galiza a través do P.C.P.E. e FORXA!, senón a
nivel Internacional, foron as primeiras que alertaron das consecuencias da
crise; definiron acertadamente o carácter desta crise como de sobreprodución e
sobreacumulación e alertaron sobre o carácter e a natureza da ofensiva contra a
Clase Obreira que sería desatada polas clases dominantes. Os feitos
viñeron dar a razón aos comunistas.
Hoxe,
as alternativas son as mesmas que entón foron enunciadas: Unidade Obreira,
Unidade Comunista e Unidade Popular. Nese camiño, os Comunistas da Galiza xuntamos
esforzos e arrincamos enerxías, facemos nosas, hoxe máis que nunca, as palabras
de José Díaz “A bandeira da unidade é a bandeira da vitoria”. [Do programa electoral de
Comunistas da Galiza]
CO CAPITALISMO NON HAI FUTURO, OU ELES OU NÓS!
ADIANTE A UNIDADE DOS COMUNISTAS DA
GALIZA!
Colectivo Marxista-Leninista FORXA!