Sector naval, o seu papel na historia do movemento obreiro e a loita no presente inmediato.

Sen ningunha dúbida o conflito polo que está atravesando o sector naval de Ferrol vai mais alá das simples reivindicacións laborais, trátase de algo máis, pois o simbolismo e a significación dos estaleiros ocupan un lugar destacado na loita de clases neste país, e están ligadas  á historia do propio movemento obreiro e sindical, ademais de gardar unha estreita relación coa historia e co propio desenvolvemento do movemento comunista.

Corresponde, pois, facer hoxe un repaso da extensa historia dos estaleiros ferroláns para situarnos no presente inmediato da loita dos traballadores de Navantia.

Nos estaleiros de Ferrol tivo lugar a primeira folga durante a ditadura de Franco, a coñecida como folga do aceite, organizada clandestinamente pola célula do PCE en 1946. Nesta ocasión a negativa da maioría dos traballadores a facer uso da cantina en sinal de protesta polas terríbeis condicións laborais, supuxo detencións e catorce sentencias de morte. Esta folga foi sen dúbida o precedente que deu inicio a todo un movemento que cristalizaría coa eclosión das folgas políticas do 72, nas que ocuparon un lugar relevante as primeiras Comisións Obreiras cunha forte implantación nos estaleiros.

O camiño para a liberación da Clase Obreira é a loita polo Poder Obreiro e a Revolución Socialista.

[Resolución do Comité Executivo do PCPE]

As organizacións oportunistas -coas súas propostas de conciliación de clases- colaboran coa oligarquía na guerra xeral contra a clase obreira.

1.- O PCPE chama á clase obreira a romper as cadeas da opresión.

O Comité Executivo do Partido Comunista dos Pobos de España chama aos traballadores, ás traballadoras, á mocidade obreira e pensionistas a levantar a súa loita contra o actual sistema político de dominación, que só ofrece explotación e miseria. O PCPE chama a fortalecer as filas do partido da clase obreira para avanzar cara á construción da sociedade socialista-comunista.

O camiño a seguir polo pobo traballador é o de terminar coa opresión e -a través da súa loita-, conquistar a emancipación de toda a sociedade, acabando co capitalismo. As súas leis son as cadeas que nos oprimen, e a clase obreira non ten outra opción de futuro que romper esas cadeas para avanzar cara á súa liberdade.

Batería de medidas para o Naval.

- Mantemento de todos os postos de traballo sen amortizacións do cadro de persoal de Navantia, e das condicións económicas, laborais e sociais vixentes con anterioridade ao actual, regresivo e entreguista convenio colectivo.

- Contratación directa de traballadores e traballadoras de obra e servizos pola principal, coa garantía de equiparación de condicións laborais (xornada, horarios, etc.) na perspectiva futura de homologación salarial progresiva, e integración por ampliación do cadro de persoal. Restrición da subcontratación a areas especializadas, suministros e servizos que non podan dotarse cos seus recursos propios.

- Pola defensa da plena titularidade pública de Navantia. Rexeitamento de todo proxecto de privatización e/ou participación de capital privado, ou calquera outra forma mixta público-privada. Remate do veto sobre Navantia-Fene, e sobre as limitacións á produción civil impostas pola Unión Europea mediante sucesivas directivas.

Adiante coa loita do naval! A clase obreira unida e organizada, pode vencer!

A situación que está a atravesar o cadro de persoal de Navantia é hoxe insostíbel, a falta de carga de traballo é xa absoluta e pese as promesas dos políticos de quenda está lonxe de ser resolta.

Por outra banda, as condicións laborais e de futuro para un sector que é estratéxico estanse vendo ameazadas a causa das políticas e das reformas antiobreiras impostas dende a Unión Europea. Con estas políticas, que son unha arma e un mecanismo das clases dominantes contra a clase obreira e os sectores populares, están a levar a cabo procesos de liquidación de dereitos, reducións salariais e mesmo a liquidación completa de postos de traballo. Hoxe, a dirección de Navantia está disposta a empregar estas armas contra o conxunto dos traballadores e traballadoras, ameazando con EREs e despedimentos, se non son aceptados os seus plans e as súas políticas polo conxunto do cadro de persoal.